Eğer evlenirsem...

Evlilik artık pek hayal ettiğim bir durum değil, hatta aksine evlilik insanı olmadığımı düşünüyorum. Ama şu noktada yaş ilerlerken elbette çevredekiler 'ne zaman evleneceksin?' gibi sorular sorabiliyor haliyle. Kimsenin ne düşündüğü umurumda değil ancak günün birinde eğer evlenirsem, öyle bir şey olursa, yapmayacağım şeyler var hayatta, burası kesin. Büyük konuşmuyorum, konuşmadım hiçbir zaman... her şey nasip biliyorsunuz. 

Evliliği hayatta bir statü olarak görmedim hiç, bu bir gerçek. Şu yaşa geldim artık evlenmeliyim gibi bir düşüncem hiç olmadı, olmayacak da. Evlilik benim için büyülü bir şey aslında, asla toplumun empoze ettiği bir anlamı yok bende evliliğin. Benim için evliliğin anlamı başka. İnsan bu hayatta onu gerçekten seven, değer veren, ne olursa olsun hayatta birlikte yol alabileceğine güvendiği bir insanla evlenmeli ve bu öylesine bir evlilik olmamalı. Yıllar geçtikçe sıkılmamalısınız, aksine daha da heyecanlanmalısınız. Kör, topal olsanız da bir hayatı eşinizle beraber geçirmelisiniz, ne olursa olsun. Hep bu kafadaydım, bu kafa kolay kolay değişecek bir kafa da değil asla. Aşk, tutku vb. bunlar belki birkaç yıl sizi idare eder, ama sevgi, anlayış, saygı yoksa birkaç yıldan öteye gidemezsiniz. 

Günün birinde böyle bir evlilik başıma gelir ise, öncelikle bilinçsiz bir eş olmayacağım. Çocuk sahibi olmak pek düşündüğüm bir şey değil, eskiden istiyordum fakat şu noktada olmaması daha iyi gibi geliyor, bilemiyorum kısmet elbette. Ancak eğer çocuk sahibi olursam da, bilinçsiz bir ebeveyn olmayacağım. Hayat ne gösterir bilinmez ama evliliği basite indirgeyen insanları asla anlayamayacağım galiba. Bir insanla hayatınızı birleştirmek, hayallerinizi, hedeflerinizi, umutlarınızı, yaşamlarınızı birleştirmek kolay değil asla ve bunu yapabilmek için çok ama çok kuvvetli bir bağınız olmalı. Nasip olur mu? Belki.