Son zamanlarda insanlardan ve insan ilişkilerinden tiksinir duruma geldim. 'Bazı' insanlar olarak etiketlemeliyim sanırım, her neyse. Eğer bir ilişkiye hazır değilseniz, neden bir ilişkiniz olur ki? Bunun nedenini hiçbir zaman anlayamadım. Eğer evlenmeye karar vermek sizi daha da üzecekse ve tam da maddi manevi her konuda birbirinizi incitecek, kıracak, söylenmeyecek sözleri söyleyecek duruma gelmişseniz, neden hala evlenmekte ısrar edersiniz ki? Böyle hikayeleri gördükçe üzülüyorum.
Hayatta evlenmeye karar vereceğimiz insanın, kendimize denk olmasını istemez miyiz? Kendimiz çok üstün insanlar olduğumuz için değil, hayatta, evlilikte, her şeyde uyumsuzluklar yaşamamak için, kendimize denk birisiyle evlenmemiz gerekmiyor mu?
Bazı kızları görüyorum, erkek tarafından akıl almaz isteklerde bulunan kızlar, hayret ediyorum. Bazı erkekleri görüyorum, nişanlısı olduğu halde başka bir kadına apacık, alenen yürüyen erkekler. Bunu kabullenemiyorum. Hayatında bir kadın var ise, sen onunla evlenmeye karar vermiş isen, neden başka bir kadına yazıyorsun? Neden başka bir kadınla ilgileniyorsun? İnsanlar nasıl böyle karaktersiz olabiliyor?
Çoğu zaman bir kadın olmasaydım diye düşünüyorum, böyle durumlara maruz kalmamak için. Çünkü insan diğer kişi için üzülüyor. O insan güvenip, hayatını sana teslim ediyor fakat sen hala başka kadınlarla ilgileniyorsun. Midem bazı şeyleri kaldırmıyor.
Bazı kızlar ise bambaşka bir alem. Evlendiklerinde erkek tarafından maddi olarak o kadar inanılmaz şeyler istiyorlar ki, insan ister istemez ticaret anlaşması mı evlilik mi diye düşünüyor. Sen o insanla evlenmeye karar vermiş isen, o insanın maddi durumunu da biliyor isen, neden daha fazlasını istiyorsun? Neden erkek kazanmalı, ben de yemeliyim mantığı taşıyor bazı kadınlar? İnanılmaz bir durum. Evlilik hayatta birlikte yol almak değil midir? O erkek ömür boyu çabalayıp didinirken sen en güzel kıyafetleri nasıl kolaylıkla hiçbir çaba göstermeden giyebilirsin ki? Tuhafıma gidiyor.
Eğer bir gün hayatta evlenmeye karar verir isem, böyle bir mucize gerçekleşir ise, aklımdaki kişiyi bulabilir isem; kendimin de çabalamadığı bir hayatı ondan isteyemem. Sırf benimle evlenecek diye ondan akıl almaz isteklerde bulunamam. Ve sevmediğim, sevildiğimden emin olmadığım bir insan ile de evlenemem. İnsan öyle bir insanla evlenmeli ki, bu kişi hayatta hiçbir zaman karşınızda değil, yanınızda olmalı, her sorunda, her konuda. Birbirinize iyi gelmelisiniz, birbirinizi anlamalısınız, birbirinize değer vermelisiniz. Aşkta mantık her zaman vardır. Mantıklı bir ilişki kurar iseniz, iğrenç çıkarlarınızı da gözetmenize gerek kalmaz.
Eğer bir gün evlenmeye karar verir isem, umarım beni bu fikirden vazgeçirirler. Hiç evlenmemek, evlenip de mutsuz olmaktan çok daha iyi. İnsanlar böyle söylediğim zaman bana gülüyorlar. Gülmeyin. Etrafınızdaki çiftlere bakın, daha evlenmeden maddi durumlar yüzünden aralarındaki sevgi bitiyor, daha evlenmeden başkalarını hayal etmeye başlıyorlar, daha evlenmeden uyumsuzlukları gün yüzüne çıkıyor.
İlişkilerden tiksinir duruma geldim. Umarım bir yerlerde gerçek aşkın hakkını vererek bu hayatı yaşayan insanlar vardır. Onların hayatta gerçekten birlikte yol aldıklarına, birlikte mücadele ettiklerine, birlikte her şeyi yaptıklarına çok eminim. Mutlulukları daim olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder