Ben kimim ki, insanlar benim verdiğim paraya muhtaç diye düşünürken, aklıma çok tuhaf bir anım geldi. Neden bu anı geldi bilemiyorum. Ama hatırladıkça hala hüzünlenirim.
İlkokulda iken henüz 2.sınıf idik galiba tam bilemiyorum, beslenme çantamdaki çubuk ben yemeden kaybolurdu. Kim çalar, kim alır bilemezdim ve kimseye de bir şey demezdim. Bir gün bir arkadaşım tuzlu çubuğumu ve meyve suyumu arkadaşımız Recep'in çaldığını söyledi. Kendi gözleriyle görmüş. Hiçbir şey demedim çünkü Recep'in ailesinin durumunun olmadığını biliyordum.
Bizim de durumumuz iyi sayılmazdı fakat yine de Recep'e neden böyle yaptığını sormadım.
Fakat hal böyle olunca eve aç gitmeye başladım ve bir gün okulda rahatsızlandım. Annem beni sıkıştırınca durumu açıklamak zorunda kalmıştım. Recep'in ismini vermedim, ama o olaydan sonra bir daha da beslenme çantamdan hiçbir şey çalınmadı.
Recep sadece yemeğimi değil, fiş dosyamı da almıştı. Eh tabii, onu doğal olarak geri almak zorunda kaldım. :) Sonra Recep ile çok iyi laboratuvar arkadaşı olmuştuk. O zamanlar bilgisayar yoktu, haliyle ansiklopediler imdadımıza yetişiyordu. Hey gidi günler!
Hayat ne tuhaf değil mi? Ben kimim ki, benim parama muhtaç insanlar ve yine ben kimim ki, benim böyle hüzün dolu hatıralarım var?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder