Çok Şey Yaşadığınızı Asla Düşünmeyin!

Hayat bazen insanları zorlar biliyorsunuz. Belki de çoğunuz, çoğumuz çok zorlandığımızı, acı dolu bir geçmişi geride bıraktığımızı, sevdiklerimizi kaybettiğimizi, çok ağır olaylar yaşadığımızı düşünmüşüzdür.

Belki de öyledir de... 

Ama bazen, bizden çok daha zor durumlarda olan insanları görürüz. Hatta bu tam olarak yetişkin bir insan da olmayabilir, küçücük bir çocuktur, bütün bu zorlukların en kötüsünü yaşayan. Yaşanılanlar kıyaslanmaz elbette, ama sanki dünyanın en büyük yükünü biz taşıyormuşuz gibi hissederken, dile getirirken ya da düşünürken, bizden daha zor durumda olanları hatırlamanın önemi büyük diye düşünüyorum birkaç gündür. Aslında hep düşünüyorum bunu, fakat şu birkaç gündür, küçücük bir çocukla sohbet ederken, bu düşünce beynimi kemiren tek şey haline geldi. 

İnsanın insandan öğreneceği birçok şey var. Küçücük bir çocuktan bile birçok şey öğrenebiliyor insan. Güçlü olmanın, güçlü  durabilmenin çok ama çok zor olduğunu, fakat buna mecbur olduğunu, mecbur bırakıldığını görünce, aldığınız nefesler sakinleşmenizi sağlamıyor. 

Belki de hayat tam olarak böyledir. Herkesin yaşamı aynı değildir, dolayısıyla zorlukları da farklıdır elbette. Ama kalbimiz üzülmüyor mu daha zor bir hayatı yaşamak zorunda kalanlar için? 

 Nasıl üzülüyor hem de. 

Şöyle bir sinirle değneğiniz olsa, hiç yaşanmamış sayabilseniz bazı şeyleri. Hayatta en zoru bu diye düşünürken, nerelerde, ne zorluklar var diye düşünmeli insan, HİSSETMELİ. Anlamalı biraz da. 

Bütün zorluklarınız, kolaylıkla, incitmeden, yormadan, tüketmeden hayatınızdan kaybolup gitsin umarım. 

Her şeye rağmen, yüzünüzde bir gülümseme, mutlu bir gülümseme olmasa da, geçip gittiğini bildiğiniz buruk bir gülümseme kalması dileğiyle. Kalbiniz hep güzel kalsın.