İnsan...insan kendinden yorulur mu? Elbet, yorulur. Kendimi çok fazla zehirlemeye başladığımı hissediyorum, özellikle son zamanlarda. Herkes sahteymiş gibi geliyor nedense. Herkes çıkarları doğrultusunda hareket ediyormuş gibi. Bu benim zihnimin bana oynadığı bir oyun mu, yoksa gerçekten de insanlar böyle mi?
İnsanlar hep böyle çıkarcı mı? İşleri görülsün ve de işleri görülene kadar insan rolü oynasınlar, sonrasında ise her şey başa dönsün geri. Sanırım tahammül edemiyorum artık. Geçmeyen baş ağrılarına sebep oluyor bu durum. İnsanlarla ilgili yaşadığım hayal kırıklıklarından yoruldum. Gerçekten yoruldum. :) Bahanelerden de yoruldum, yalanlardan da. En çok da kendimi zehirlemekten ve hep de "iyisini umut etmekten" de yoruldum. Ben iyiyi düşündükçe, iyi niyetle yaklaştıkça, iyiliği umdukça, kimsenin benim kadar çaba vermediğini görüyorum. Kimse ben değil. Hayat kısa. Ölüm bir an kadar yakın. Kimse ben değil evet bunu kabullenemedim daha ama saygıyı da mı hak etmiyorum? Ben kötü bir insan değilim. Ama galiba insanlar kötü. Hem de çok. Bu dünyada iyi olmak ne kadar zor. Ama insan, kendine iyi olmalı galiba... kimse için değil, kendisi için. Çünkü ölüm insana yalnız gelecek... yalnızca kendisi için gelecek.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder