Keşke demek istiyorum

Keşke kelimesini kullanmayı pek sevmem aslında. Hayırlısı olan bir durumu kötülemek gibi gelir bana o durumun hayırlı olup olmadığını bilmesek de, bu böyledir, o yüzden keşke demeyin derler büyüklerimiz. Ama keşke demek pişmanlıktır biliyorum bunu. Bazen keşke demek istediğim anlar da olabiliyor haliyle, işte o zaman kafamı susturamıyorum, kalbimi de, keşke diyorum... 

Keşke o kararı vermeseydim, keşke düşünseydim enine boyuna, görebilseydim bugün olacak olan şeyleri diyorum bazen. Bu o kadar yıpratıcı bir his ki. Memnuniyetsizlikle kaplı bedenim. Kafamın içi bir Çin sokağı gibi kalabalık, gürültü akıyor öylece. Detaylar beni yoruyor, beklenti de öyle. Oysa umursamaz insanları görüyorum, düşünmeden yaşayan insanları...nasıl da özgürler kendilerinden. Nasıl da hissizler. 

Bazen öyle bir noktaya geliyorum ki, dolu dolu keşke demek geliyor içimden. Eğer bir gün dersem ne olur bilmiyorum. Keşke dersem, keşke böyle olmasaydı dersem, keşke hiç olmasaydı dersem, keşke geçmişe dönüp her şeyi daha farklı yapabilseydim dersem...ne olur bilmiyorum. Sadece şunu biliyorum, asla ama asla hiçbir şey yeterli gelmeyecek, hiçbir şey dört dörtlük olmayacak, hiçbir zaman doğru kararı vermiş olmayacağım, hiçbir zaman, hiçbir zaman, hiçbir zaman...