Hayatta bazı kararlar verdim, vermeye de devam ediyorum. Bu kararları verirken hep en doğrusunu, en mantıklısını, belki de en olması gerekeni düşündüm. Geriye dönüp baktığımda verdiğim bazı kararlardan dolayı hala tereddüt içerisinde olduğumu görüyorum. Artık bir karar vermiş olduğum halde, o kararın sonuçlarını yaşadığım halde, hala nasıl tereddüt edebiliyorum, anlayamıyorum.
Daima, daima, daima ve daima bu böyle olacak, biliyorum bunu. Fakat her ne kadar kendi kafamda susturmuş olduğum sesler gürültüleriyle beni boğsa da, günün birinde o seslerle dans edebilmeyi diliyorum bu hayattan. Yorucu, imkansız, ümitsiz, inançsız bir istek bu. Fakat yine de insan...insan işte.
Hazır eylül geliyorken, kafamda şekilleniyor yeniden bir şeyler, kararlar, fikirler, onlar, bunlar. Hakkımızda hayırlısı olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder