Anne gibisi var mı?

Annelerin kıymetini, gerçekten biliyor muyuz? Ya da ne kadar biliyoruz, ne kadar farkındayız? Bazen, bazı gençlerin annelerine olan davranışları dikkatimi çekiyor, üzülmeden edemiyorum. Gençlik ne hale gelmiş böyle diye düşünüyorum hep. Sanki bir arkadaşı, sanki bir yaşıtıymış gibi küfür edenler, of bile dememesi gerektiğini bildiği halde sesini yükseltip hakaret edenler, anneleri bir işi yapmasını istediklerinde ayak diretenler, hatta bazen sırf kendi hayatlarına aldıkları insan mutlu olsun diye annelerini üzen insanlar görüyorum. 

Hayatınızın belli bir alanına kadar, hayatınıza asla dahil olmamış bir kişi, nasıl annenizden daha değerli olabilir ki, diye sormak istiyorum. Nasıl olabilir? 

Bir erkek ya da bir kadın, nasıl annenizden daha kıymetli olabilir? Bunu nasıl normalleştirebilirsiniz? Hayret ediyorum. 

Yüzü gülsün, canı sıkılmasın, endişe etmesin, yorulmasın, yıpranmasın, tırnağına taş bile değmesin diye çaba harcamaları gereken yerde, bambaşka uğraşlar içinde olan insanları fark ediyorum. Kokusu, varlığı, hatta gölgesinin bile çok değerli olması gerekirken, nazınız geçiyor diye annelerinize olan bencilce davranışlarınıza tahammül edemiyorum.  Kendinize gelmeniz, hayatta asla yerinin dolamayacağı bir insanın, annenizin farkına varmanız gerekiyor. Onu el üstünde tutmanız, kalbini kırmamanız gerekiyor. Canınız gibi korumanız gerekiyor onu. Çünkü o bunu hak ediyor, daha fazlasını hak ediyor. Kötü bir kelimeyi onların yüzüne söylemeye nasıl cesaret edebiliyorsunuz? Nasıl kalbiniz acımıyor? 

Bu duruma o kadar çok üzülüyorum ki. Annelerinin yokluğunun acısıyla hayata tutunmaya çalışan insanları gördüğümde daha da çok üzülüyorum çünkü annesinin kıymetini bilebilecek insanlar, annelerinin yokluğuyla üzülürken, annesinin varlığını önemsemeyen insanlar onların varlığının ne kadar kıymetli olduğunun farkında bile değiller! 

Lütfen, yapmayın. Annenizin kıymetini bilin. Babanızı söylemiyorum bile! Daha çok annelere yapılan bu tutumları gördüğüm için, bu yazıyı yazmak ve bu durumdan bahsetmek istedim. Kalbimizde ne varsa, dışarıya onu yansıtıyoruz sanırım. Kalbinizi iyileştirmeniz dileğiyle.