Sevgili Teyzem

 

Bugün engelli teyzem ile görüntülü konuştuk. 

Kendisinin doğal olarak bir telefonu yok... diğer sevgili teyzem onu ziyarete gittiğinde beni arıyor ve böylelikle hasret gidermiş oluyoruz. 

Fark ettim ki onu çok özlemişim. Hem de çok özlemişim. Telefonun ekranında o güzel yüzü belirdiğinde göğsümü sızlatan bir özlem hissettim. O gülümseme, o bakış...Sessiz sinema gibi bir şeydi ama o sevginin saflığı yok mu... Ah o sevginin mükemmelliği,gerçekliği.. gülerken kısılan gözlerde öyle güzel duruyordu ki, dayanamayıp öpesim geldi. Telefonun ekranını öpmek ,hakaret gibiydi o anda ona.. Ama oldu ne yapalım. Ben ki hayatımda sevdikleri ile çok tensel temas kurabilen bir insan değilimdir ama teyzemi gördüğüm an, garibim benim tarafımdan öpücük seline boğulur. Doyamam... ona çok başka bir sevgi besliyorum. Niye bilmiyorum. Saflığından,duruluğundan belki de. 

Belki de bu kötü dünyanın hiçbir kötülüğünü içinde barındırmadığından. O, doğuştan duyamayan, konuşamayan bir insan. Zihinsel bir engeli de var...normal bir insan gibi değil ama çok da akıllı bir insan aslında. Akrabalarını, daha önce gördüğü kişileri tanır, bilir, kendince iletişim kurar onlarla. Yapilan iyiliği de kötülüğü de bilir ama hiç kötü olmaz. Garip bir denge, bilemiyorum. 

Bu dünyada bir kuşun nasıl ses çıkardığını bilmez. Anne demenin nasıl bir duygu olduğunu, konuşmanın, kendini  ifade etmenin nasıl bir durum olduğundan bihaber. Bazı zamanlar bunun ona verilmiş bir nimet olduğunu düşünüyorum. Bir armağan gibi görüyorum bazen bunu. Insanları hiç duymamak, onlarla hiç konuşmamak, çirkefliklerinden uzak olmak güzeldir belki de. Tabiki daha önce duyup konuşabilen ama sonradan bu yetileri kaybeden bir insan için dünya çok daha zordur. Allah yardımcıları olsun. 

Bugün onu görmek, onunla konuşabilmek iyi geldi bana. Öyle güzel bakıyor ki... Ah kim bakar öyle bir insana? İçinde saf bir sevgiyle kim bakabilir? Çok zor bu. 

Güzel kalbi, güzel yüzüne vuruyor tüm güzelliğiyle. Bir çiçek gibi sanki...mükemmel bir kadın. Annem kadar mükemmel. Mükemmel kız kardeşler. 

Velhasıl kelam...özlemim ağır, endişelerim fazlaca, sevgim anlatılamayacak-ölçülemeyecek kadar çok, fakat elim kolum bağlı...

Senin hep iyi olmanı diliyorum sevgili teyzem...hep iyi, hep güvende, hep mutlu olmanı diliyorum. Bir çocuk gibi kolayca kandırıyorlar bazen seni.. çok kızıyorum öfkeleniyorum, çıldırıyorum ama sonra kendi kendime sendeki çocukluğun zerresine bile sahip olamazlar diyerek teselli buluyorum. Sendeki sevginin, masumluğun zerresine sahip olamayız ve biliyorum ki, bunun için çabalamak bile fayda etmez. Bu yalnızca sana özel. 

Seni seviyorum. Yalnızca sana özel bir sevgiyle...