Bu sabah elime bu muhteşem çiçek geçti. Getiren kişi bu çiçeği çok sevdiğimi bildiği için özellikle toplamış. O kadar hoşuma gitti ki. Biraz durgun olan ruh halim bir anda değişiverdi. Çiçeğin kokusu üzerine sinmiş yağmurun kokusu da olunca bayıldım resmen. Belki de insanları kırmak yerine onlara çiçek vermek, yapılabilecek en güzel şeydir. Çiçeği gören ben gülümsediğimde bütün kırgınlık da geçecektir belki. Her neyse.
Şu çiçeği koklarken kendimi kaybediyor olmam...
Müthiş bir eser gerçekten. Nergis, karanfil ve frezya(arpa) çiçeği. Bütün çiçekleri çok severim ama bu üçüne sanırım aşığım...
Solana kadar nergislerin bütün kokusunu içime çekeceğim. Dünya'daki belki de en güzel saadet budur. İnsanlar gelip geçici, kokular ise kalıcıdır.
Nergisin kokusu daima benimle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder