Engelli adam... karşına iyi insanlar çıksın hep umarım

Bunu, bu yazıyı yazmalıydım. Bugün otobüste gelirken bir tane engelli diyebileceğim, galiba da öyle, bir adam bindi otobüse. Binerken bir adamın onun için "Terminale gidiyor mu?" diye şoföre soruşunu duymuştum. 

Engelli olan adam, kulağında kulaklık elinde telefon geçti oturdu yan tarafa. Şoför bir noktadan sonra paraları toplarken ona da, "Sen para verdin mi?" diye sordu, o da "Ben vermedim daha" deyip elini cebine atıp para çıkardı verdi adama. "Sen nereye gideceksin?" diye sordu şoför. 

Adam bir şeyler söyledi ama anlaşılmıyordu. "Musta Musta" der gibiydi. Ben de, "Galiba terminale gidecek." dedim. Adamın biri, "Otogara mı gideceksin?" diye sordu bunun üzerine. O da, "Evet." dedi. Sonra Bursa'ya gideceğini anlamış olduk. "Ben Bursa'ya gideceğim."dedi.

Adamın biri onunla sohbet etmeye devam etti, ben de kulak misafiri oldum. "Ben Bursa'ya gidicem evlenicem." dediğini duydum...gülümsedim. Tek başına yolculuk yapabilecek kadar aklı başında idi galiba ama yine de kendini şoföre teslim etmişti. Eve geldim ama hala onu düşünüyorum. İçimden ağlamak geliyor, dayanamadım ağladım da. Öyle canım sıkıldı ki, öyle içim paramparça oldu ki, neden bilmiyorum, öyle çok üzüldüm ki. Başıma ağrı, kalbime ağrı girdi anında. Acaba gidebildi mi otogara? Sağ salim gideceği yere varsın, karşısına iyi insanlar çıksın diye dua ettim, edeceğim. O hali öyle çok dokundu ki içime, nasıl unuturum bilemiyorum. Çok üzüldüm ya. Öyle çok üzüldüm ki. Sanki kalbimi sıkıp bırakmışlar gibi, acıyor.