Bazen erkenden öleceksek, neden dünyaya geliriz o zaman diye düşünürüm. Kendimce cevaplar bulurum elbette ama yine de bu soruyu sormaya devam ederim. Kendimi durduramıyorum çünkü.
Dost edindiğim bütün dişi kedilerin yavruları var, bazıları hamile, bazıları yeni doğum yapmış, bazılarının yavrusu ise sizinle paylaştığım fotoğraftakiler gibi biraz büyümüş, artık kendi başlarına hareket edebiliyorlar. Onları durdurmaya kimsenin gücü yetmez, yetemiyor da. Sokakta oyun oynamayı, çağırsanız bile bir süre sonra tekrar kaçmayı seviyorlar. İşte bu yüzden tam da bu saatlerde, fotoğrafta gördüğünüz küçük yavruya bir araç çarpmış ve onu kanlar içinde bırakıp kaçmış. Beni çağırdıklarında elim ayağım birbirine dolandı ama yine de inanamayarak, hayır bu gerçek olmasın diyerek koştum. Zavallının güzel bedeni yolun üzerinde öylece cansız bir halde yatıyordu. Bu o kadar acı ki! Bu o kadar acı ki! Daha birkaç saat önce onunla oynamış ve onu sevmiştim ama şimdi yapamıyorum. Çocuklarla birlikte onu aldık ve gömdük.
Onu bu hale getirip de arkasına bile bakmadan kaçıp giden insan, sana sesleniyorum, sende insanlık adına hiçbir duygu yok!
O kadar öfkeliyim ki diyecek bir şey bulamıyorum. Lütfen hayvanlara gereken değeri gösterin. Onları incitmeyin. Lütfen, rica ediyorum.
Huzur içinde uyu güzelim benim!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder